Με στοχευμένες δράσεις, όπως η μείωση της παροχής νερού αλλά και ο προγράμματος άρδευσης των αντλιοστασίων και των ανοικτών αγωγών άρδευσης (καναλέτα), καλείται να αντιμετωπίσει τη χαμηλή στάθμη των υδάτων στο Φράγμα Πηνειού η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Όπως επεσήμανε ερωτηθείς από την «Πρώτη» ο Αντιπεριφερειάρχη Αγροτικής Ανάπτυξης της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας Ανδρέας Φίλιας, τα πρώτα κι όλας μέτρα φαίνεται να αποδίδουν καθώς ο στόχος είναι να κλείσει με όσο γίνεται λιγότερα προβλήματα η αρδευτική περίοδος καλύπτοντας το σύνολο των καλλιεργειών. «Κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε μία πραγματικά δύσκολη κατάσταση όσο αφορά τα αποθέματα νερού στο Φράγμα Πηνειού, σε συνδυασμό βέβαια και με την ακαταλόγιστη σπατάλη που υπήρχε από πλευράς των αρδευτών μας.
Με την έναρξη της αρδευτικής περιόδου και σύμφωνα με τα στοιχεία τα οποία είχαμε αντιληφθήκαμε ότι, εάν δεν λαμβάναμε στοχευμένα μέτρα τότε το νερό στο Φράγμα Πηνειού δεν θα επαρκούσε για όλο το μήνα Αύγουστο, με ότι συνέπιες μπορεί να υπήρχαν για τους αρδευτές αλλά κυρίως για τις καλλιέργειες τους. Ο σχεδιασμός της Περιφέρειας αυτή τη στιγμή είναι να ολοκληρωθεί η αρδευτική περίοδος με όσο το δυνατό λιγότερα προβλήματα. Αυτός είναι και ο λόγος που μειώσαμε την παροχή του νερού ενώ διαδοχικά 3 από τα 16 αντλιοστάσια για μία ημέρα δεν ποτίζουν. Αυτό μας έχει οδηγήσει σε μία ελεγχόμενη κατάσταση, όπου ανά τακτά χρονικά διαστήματα, σχεδόν μία φορά την εβδομάδα, γίνεται μέτρηση της στάθμης του νερού στο Φράγμα, προκειμένου να λαμβάνονται όλα τα απαιτούμενα μέτρα έτσι ώστε οι αγρότες μας να συνεχίσουν να έχουν νερό. Αυτό το οποίο μας απασχολεί δεν είναι μόνο μία καλλιεργητική περίοδος, αλλά να φτάσουμε έως το τέλος της αρδευτικής περιόδου χωρίς προβλήματα, με τους αγρότες μας να έχουν νερό για την όποια καλλιέργεια τους. Το Φράγμα Πηνειού πριν από έξι δεκαετίες που δημιουργήθηκε, βάση των προδιαγραφών του προέβλεπε απώλειες νερού της τάξης του 30%. Οι απώλειες αυτές αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου, λόγω της παλαιότητας του έργου αλλά και λόγω της αλόγιστης χρήσης που καταγράφεται από τους αρδευτές μας. Ωστόσο δεν σταματάμε το νερό καθώς αυτό θα σήμαινε καταστροφή για όλους. Το ιδανικό θα ήταν να έχουμε ένα κλειστό σύστημα άρδευσης που δεν θα έχει απώλειες, κάτι το οποίο εκτός από την εξοικονόμηση θα σήμαινε και αύξηση της εισπραξιμότητας. Αυτό όμως έχει ένα ιδιαίτερα υψηλό κόστος και δεν είναι εφικτό να υλοποιηθεί άμεσα» σημείωσε χαρακτηριστικά ο Α. Φίλιας.
