Στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες «τρέχουν» δύο παράλληλα συστήματα για τη μετάβαση από το Λύκειο στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση: οι πανελλήνιες εξετάσεις και το International Baccalaureate (IB) ή διεθνές απολυτήριο.
Ένας περιορισμένος αριθμός μαθητών εδώ και δεκαετίες έναντι υψηλού αντιτίμου και με την προϋπόθεση ότι φοιτά σε ιδιωτικό σχολείο κλείνει οριστικά από την ηλικία των 16 ετών την πόρτα για μία θέση στα ελληνικά πανεπιστήμια και ακολουθεί το διεθνώς αναγνωρισμένο πρόγραμμα.Ενα πρόγραμμα που δεν έχει παπαγαλία, σε διδάσκει πάρα πολλά πράγματα σε μια ηλικία που ακόμα διαμορφώνεται ο χαρακτήρας σου και καλλιεργεί την κριτική σκέψη», περιγράφει τη δική της εμπειρία στον «Ε.Τ.» της Κυριακής απόφοιτη του ΙΒ, η οποία πλέον διδάσκει το πρόγραμμα σε σχολείο της Ελλάδας. Η Ε.Ν. εξηγεί πώς τη δεκαετία του 2000 πήρε τη μεγάλη απόφαση να διαλέξει ένα «άγνωστο» πρόγραμμα, το οποίο αποκλειστικά θα την οδηγούσε σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.«Σου ανοίγει πόρτες μόνο για το εξωτερικό και όχι για την Ελλάδα. Με τρόμαζε τότε το άγνωστο, όμως δεν μπορούσα να δω τον εαυτό μου να δίνει πανελλαδικές εξετάσεις. Δεν θα άλλαζα την επιλογή μου, γιατί το εν λόγω δίπλωμα σε προετοιμάζει γι’ αυτά που θα αντιμετωπίσεις στο εξωτερικό», εξηγεί.
Τα πλεονεκτήματα που έχει το διεθνές απολυτήριο:
«Το ΙΒ είναι ένα πολύ δημοφιλές δίπλωμα στο εξωτερικό. Ενα πανεπιστήμιο του εξωτερικού σίγουρα θα βάλει σε προτεραιότητα τους υποψηφίους που το κατέχουν. Οχι, βέβαια, ότι δεν θα υπολογίσει και το απολυτήριο Λυκείου με υψηλό βαθμό. Το όφελος είναι, κυρίως, για τους μαθητές που θέλουν να σπουδάσουν στο εξωτερικό. Από την ηλικία των 16 ετών μελετούν όλα τα μαθήματα στα αγγλικά, μαθαίνουν να γράφουν εργασίες 4.000 λέξεων, να δουλεύουν με βιβλιογραφία και πηγές. Πρακτικές που δεν είναι οικείες στον Ελληνα μαθητή, ο οποίος βρίσκεται κάποια στιγμή σε ένα πανεπιστήμιο της Αγγλίας για παράδειγμα, ανακαλύπτοντας ότι δεν έχει προετοιμαστεί γι’ αυτό το νέο εκπαιδευτικό σύστημα στο οποίο θα φοιτήσει», εξηγεί η Ε.Ν.
Η ίδια, ως καθηγήτρια του προγράμματος, περιγράφει μια εκπαιδευτική μεθοδολογία που απέχει από αυτά που γνωρίζει ο Έλληνας μαθητής: «Το πρόγραμμα δεν διδάσκει ξεχωριστά τα επιστημονικά αντικείμενα αλλά μέσα από ενότητες. Οι μαθητές έχουν να επιλέξουν μεταξύ αντικειμένων όπως η κοινωνική ανθρωπολογία, τα οικονομικά, το περιβαλλοντικό σύστημα, πέραν των βασικών ενοτήτων που αφορούν τα μαθηματικά και τις γλώσσες. Γράφουν εργασίες 4.000 λέξεων ήδη από τη Β’ Λυκείου (ΙΒ1), ενώ στις υποχρεώσεις του είναι να αναπτύξουν δραστηριότητες, όπως αθλητισμό, εθελοντισμό, ζωγραφική, καθώς κάποια πανεπιστήμια, όπως τα αμερικανικά και τα ολλανδικά, δίνουν βαρύτητα σε δραστηριότητες που περιγράφουν την προσωπικότητα των υποψηφίων». Διαφορές υπάρχουν και στην αξιολόγηση των μαθητών, με τις τελικές εξετάσεις να μετράνε μόλις κατά 75%, ενώ το υπόλοιπο 25% αφορά εργασίες. Οι εκπαιδευτικοί έχουν ένα εγχειρίδιο, όμως τους προσφέρεται και η απόλυτη ελευθερία να διαμορφώσουν το μάθημά τους με δικές τους πηγές, καθώς στόχος του προγράμματος είναι η ανάπτυξη δεξιοτήτων. Άλλωστε, τα θέματα στις τελικές εξετάσεις είναι κοινά για όλα τα παιδιά σε όλες τις χώρες.
ΠΗΓΗ: newsbomb.gr
