Αποκαλυπτική συνέντευξη του προέδρου του ΟΣΕ Γιάννου Γραμματίδη στην εφημερίδα «Πελοπόννησο».
Μια φορά κι έναν καιρό, πολύ πριν την εμφάνιση των ταχέων αυτοκινητόδρομων και της ψηφιακής εποχής, ο σιδηρόδρομος της Πελοποννήσου ήταν το σήμα κατατεθέν των μεταφορών στον Μοριά.
Η σημασία του, μάλιστα, για τις τοπικές κοινωνίες της Πελοποννήσου ήταν τεράστια, καθώς επί της ουσίας διακινούσε την αγροτική παραγωγή της χώρας, λειτουργούσε ταχυδρομικές υπηρεσίες (μέχρι το 1970) και υπήρξε για πολλά χωριά το μοναδικό δημόσιο μέσο μεταφοράς έως ακόμα και τη δεκαετία του 1980!
Στην ακμή του, το 1905, μετέφερε 1.740.000 επιβάτες ετησίως και 251.000 τόνους εμπορευμάτων, καλύπτοντας 750χλμ. και διαθέτοντας 159 σταθμούς, από την Αττική μέχρι τη Μεσσήνη και από τη Νεμέα μέχρι φυσικά την Πάτρα! Πόλεμοι, κατοχή, εμφύλιος, αστυφιλία, οικονομικές κρίσεις άφησαν τα σημάδια τους στην υπερεκατονταετή λειτουργία του σιδηροδρόμου, με το οριστικό τέλος να έρχεται το 2011. Ηταν, όμως, αυτό το οριστικό τέλος;
ΟΣΕ
O Γιάννος Γραμματίδης
Η κουβέντα που είχαμε με τον (μεταβατικό) πρόεδρο του ΟΣΕ Γιάννο Γραμματίδη αφήνει πολλές ελπίδες για την αναβίωση του θρυλικού σιδηροδρόμου, αυτήν τη φορά βέβαια για περισσότερο τουριστικούς λόγους, συνδέοντας τα αξιοθέατα της Πελοποννήσου.
«Υπάρχει μια πραγματική κατάσταση και ένα όραμα» ανέφερε στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» ο Γιάννος Γραμματίδης. «Η πραγματική κατάσταση είναι ότι το δίκτυο αυτό βρίσκεται σε αναστολή. Και προσέξτε: Μιλάμε για το μεγαλύτερο μετρικό δίκτυο της Ευρώπης, το οποίο περνάει από σημεία καίριου ενδιαφέροντος, αρχαιολογικού και φυσικού κάλλους και από διεθνώς αναγνωρισμένα σημεία» πρόσθεσε ο πρόεδρος του ΟΣΕ, προχωρώντας ταυτόχρονα στο… όραμα: «Το δίκτυο αυτό μέχρι σήμερα είναι απαραδέκτως αναξιοποίητο. Αυτό οφείλεται στην ανάληψη των μνημονιακών υποχρεώσεων εκ μέρους της χώρας, όμως ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω ποιοι το ανέστειλαν και με ποιο σκεπτικό, τη στιγμή που θα μπορούσε να συμβάλει ενεργά στην εθνική μας οικονομία. Ηταν μια εθνικά κάκιστη απόφαση και τώρα πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτή την πραγματικότητα με ρεαλιστικές λύσεις. Απαιτείται καταρχάς μια εμπεριστατωμένη μελέτη με στοιχεία επιχειρηματικού σχεδίου, προκειμένου να είναι βιώσιμο το έργο. Είναι ευτύχημα ότι σε αυτό το εγχείρημα που ξεκινήσαμε βρήκαμε συμμάχους. Αρχικά την Ελληνική Εταιρία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού και την πρόεδρό της Λυδία Καρρά, η οποία έβαλε στο τραπέζι και τη συνεργασία με φορείς. Και στη συνέχεια είχαμε την ενθάρρυνση από τον Ελβετό πρέσβη, ο οποίος αναγνώρισε το τελειότερο ανάλογο σιδηροδρομικό σύστημα στην Ευρώπη. Προχωράμε στη χρηματοδότηση μελέτης. Μας παρουσιάστηκε ήδη ένα ολοκληρωμένο σχέδιο. Το είδαμε μαζί με τον Αμερικανό γερουσιαστή Τζον Σαρμπάνη, της γνωστής οικογένειας των Ελληνοαμερικάνων πολιτικών και μας δόθηκαν, μάλιστα, πολλές πειστικές απαντήσεις σε ερωτήματα που είχαμε. Πλέον, τον Δεκέμβριο προγραμματίζεται στο Ναύπλιο μια σύναξη όλων των εμπλεκομένων φορέων. Πρόκειται για ένα όραμα κι όχι για κάτι επικοινωνιακό. Θέλουμε να προχωρήσουμε με έναν συγκεκριμένο οδικό χάρτη».
Λέγοντάς μας ο πρόεδρος του ΟΣΕ όλα τα παραπάνω, και κυρίως το ότι το ζήτημα έφτασε μέχρι τα λόμπι της Γερουσίας των ΗΠΑ (!), δεν σας κρύβουμε ότι αφενός ταξιδέψαμε πίσω στον χρόνο κι ότι αφετέρου μέσα μας άναψε μια σπίθα. Η σπίθα καταρχάς της αναγκαιότητας του να διασωθεί η διαχρονία των μορφών των δημόσιων κατασκευών στην Ελλάδα και της τέχνης των μηχανικών που σχεδίασαν τον σιδηρόδρομο Πελοποννήσου. Και, παράλληλα, η σκέψη για τα πολλαπλά οφέλη που θα είχε για την Ελλάδα η όποια τυχόν επαναλειτουργία του δικτύου. Τα οφέλη θα ήταν και σε επίπεδο τουρισμού, αλλά και σε επίπεδο προβολής της χώρας μας στο εξωτερικό και φυσικά συσσώρευσης πλούτο. Οπως μας έλεγαν, μάλιστα, στελέχη του ΟΣΕ και μηχανικοί που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα: «Στο εξωτερικό αναβαθμίζουν ή εκσυγχρονίζουν παρόμοιες εγκαταστάσεις σε πολύ πιο δύστροπα γεωγραφικά ανάγλυφα, χωρίς να ξανακάνουν φαραωνικά έργα που γεμίζουν τον τόπο τσιμέντο και καταστρέφουν το τοπίο και την ομορφιά του παλιού. Υπάρχουν τέτοιες γραμμές που λειτουργούν και συνδυάζουν επιβατική, τουριστική και εμπορική λειτουργία σε Ελβετία, Αυστρία και Βουλγαρία ή που λειτουργούν αμιγώς για τουριστική χρήση με την οικονομική συμβολή ή απλά εθελοντική παροχή βοήθειας από τοπικούς φορείς ή φυσικά πρόσωπα στις ΗΠΑ και στη Γαλλία, προσπορίζοντας τέτοια κέρδη στις κοινότητες που διασχίζει το τρένο, που σε κάποιες περιπτώσεις ολόκληρα χωριά ζουν από τα έσοδα αυτού του τουρισμού».
«ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ»
Αυτό ήταν το ένα κομμάτι της ενδιαφέρουσας συζήτησης που είχαμε με τον πρόεδρο του ΟΣΕ Γιάννο Γραμματίδη. Γιατί δεν θα μπορούσαμε φυσικά να μην τον ρωτήσουμε και για το μεγάλο αίτημα των Αχαιών και ειδικά των Πατρινών για την έλευση του τρένου στα μέρη μας. «Εχουμε κάποιο νεότερο για το τρένο και την Πάτρα;»,ρωτήσαμε, όλο απορία, τον μεταβατικό πρόεδρο του ΟΣΕ. Η απάντηση που λάβαμε ήταν επίσης ξεκάθαρη: «Οχι, δεν έχει αλλάξει κάτι, δεν έχουμε ακόμη κάτι. Είχαμε μια αρχική συνάντηση και με τον κ. δήμαρχο της Πάτρας και, πλέον, έχουμε κι έναν καινούργιο υφυπουργό στο υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών (σ. Βασίλης Οικονόμου αντί Χριστίνας Αλεξοπούλου). Θα ξεκινήσουμε έναν νέο κύκλο συνομιλιών. Οπωσδήποτε το έργο είναι νευραλγικής σημασίας και πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν τα συμφέροντα της πόλης. Ξεκινήσαμε με κάποια πιο απλά πράγματα, όπως παραχωρήσεις θέσεων στάθμευσης κ.λπ. και στο άμεσο μέλλον θα μπούμε πιο αναλυτικά σε λεπτομέρειες. Θα μου επιτρέψετε να μείνουμε σε αυτό. Αυτήν τη χρονική στιγμή, δεν επιθυμώ να πω περισσότερα. Είμαστε σε εργώδεις προσπάθειες να ανταποκριθούμε στις τοπικές επιθυμίες κι ανάγκες».
ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΣΤΟΝ ΟΔΟΝΤΩΤΟ
Στο τελείωμα της συζήτησής μας, ο Γιάννος Γραμματίδης μίλησε και για τον Οδοντωτό. «Πρώτα από όλα πρέπει να πω ότι είναι πολύ σημαντικό το ότι καταφέραμε και ο Οδοντωτός επαναλειτούργησε παρά τα προβλήματα που υπήρχαν. Παράλληλα, μετά από ανάλυση και έρευνα που κάναμε διαπιστώσαμε ότι δεν είναι λάθος το αίτημα για περισσότερα δρομολόγια. Το έχουμε υπ’ όψιν μας και το επεξεργαζόμαστε σε συνεργασία φυσικά με τη Hellenic Train. Αυτήν τη στιγμή έχουμε σαν προτεραιότητα να προσθέσουμε κάποιες συμπληρωματικές υπηρεσίες στα βαγόνια, όπως π.χ. το να υπάρχουν συνοδοί τρένων, για να γίνονται ανακοινώσεις, επεξηγήσεις, σερβίρισμα τοπικών προϊόντων κ.λπ. Παράλληλα, φιλοδοξούμε να συνδέσουμε τον σιδηροδρομικό σταθμό Καλαβρύτων με λεωφορεία που θα φέρνουν τον κόσμο μέχρι τις πίστες. Αυτό θα είναι ό,τι καλύτερο για τους σκιέρ. Τέλος, σε ό,τι αφορά το αίτημα για περαιτέρω επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου θα το εξετάσουμε και αυτό».
