Όλοι οι φίλοι και οι γνώριμοι βρεθήκαμε την Κυριακή που πέρασε στον Αϊ Γιώργη στην Αμαλιάδα, εκεί ψηλά στο Καλίτσα, για να ευχηθούμε ‘‘Καλό Παράδεισο’’, στο 40ήμερο μνημόσυνο του Κώστα Σταυρούλια.
Σ’ ένα κλίμα βαθιάς οδύνης, ο τιμητικός αυτός αποχαιρετισμός ήταν μια πράξη σεβασμού, στον μεγάλο αρχηγό της ομάδας του Αστέρα Αμαλιάδας. Για μας ο φοβερός και τρομερός ‘‘Μπαμπαλής’’, το σκληρό, δυνατό και ψυχωμένο τέσσερα (4) της ομάδας ήταν κάτι παραπάνω από αγαπητό πρόσωπο, ήταν σύμβολο και ίνδαλμα, ένα σεμνό παληκάρι της πάνω ρούγας, που δεν εγκατέλειψε ποτέ τους βυσσινί και πρόσφερε ως παίχτης, ως προπονητής κι ως παράγοντας – γενικός αρχηγός. Κοντά μας στην εκκλησία, παλιοί συμπαίκτες του, νέα παιδιά που τα γαλούχησε στην μπάλα και άνθρωποι του ποδοσφαίρου (αστερίτες και ‘‘αντίπαλοι’’: από τον Γ. Λουρίδα, τον Ράλλη και τον Μαργαρώνη έως τον πρόεδρο του δικηγορ. συλλόγου Αμαλιάδας κ. Αθ. Θεοδόση). Όλοι είχαν να πουν έναν καλό λόγο, να θυμηθούν την αρχοντιά και την μαεστρία του παιχνιδιού του, να σχολιάσουν την ‘‘ψυχή’’ του και το αγωνιστικό του πνεύμα αλλά και την ψυχραιμία του.
Ο Σταυρούλιας ήταν απ’ τις φουρνιές των δυνατών κεντρικών αμυντικών, που συνήθιζε να βγάζει το Καλίτσα, αλλά γνώριζε μπάλα, έβλεπε στο γήπεδο και καθοδηγούσε την ομάδα και τους νεότερους κυρίως συμπαίκτες. Η ευθυκρισία του και η αμεσότητα στις επεμβάσεις θύμιζε Γκαετάνο Σιρέα (τον άλλοτε σπουδαίο αμυντικό της Γιούβε και της Εθνικής Ιταλίας).
Ο Κώστας δεν έχασε ποτέ την θέση του στην ομάδα, ακόμα κι όταν μεσουρανούσε η ομάδα και είχε στο δυναμικό της σπουδαίους παίχτες αμυντικούς (κυρίως Πατρινούς) και άφησε σπουδαία παρακαταθήκη, αγωνιζόμενος κυρίως στην δυνατή τότε Δ’ Εθνική (ίσως σπουδαιότερη απ’ την σημερινή Γ΄). Δίπλα του μορφές του Αστέρα απαράμιλλες (Στεφανάκος, Διαμαντόπουλος Δ., Ρουμελιώτης, Τσιχλιάς Π.), κάποιες φορές κοντά του κι ο αδελφός του Γ. Σταυρούλιας κι ο Κώστας, με ήθος και καρδιά λιονταριού έδινε τα φώτα του σε νεότερους (Βασ. Χριστοδουλόπουλο, Αθ. Θεοδωρακόπουλο, Βυθούλκα, Χριστόπουλο Χρ., Θεοδοσίου, Ν. Λυμπέρη, Α. Χαλικιόπουλο, Σωτηρόπουλο, Αβδίκο, Νέγκα, Τριανταφυλλίδη κ.α.)
Εμείς λοιπόν όλοι που τον αγαπήσαμε σαν κομμάτι του Αστέρα μας, τον αποχαιρετούμε, θρονιάζοντάς τον όμως στις καρδιές μας, στέλνοντας τον σεβασμό μας και την δύναμή μας, κυρίως στον γιο του Σωτήρη (που έχει παίξει στην ομάδα κι ίσως να ξαναπαίξει) και στην υπόλοιπη οικογένειά του. Η ομάδα της Κ16, προ ημερών αφιέρωσε το κύπελλο του πρωταθλητή της ΕΠΣ Ηλείας στην μνήμη του, με τον προπονητή και πρώην συμπαίκτη Λ. Τζαβάρα, να είναι συντετριμμένος. Πολλές ήταν οι διοικήσεις που τον τίμησαν για την προσφορά του (θυμόμαστε πόσο συγκινήθηκε ο Κώστας για τη βράβευσή του, στα 70 χρόνια του Αστέρα από τον Κ. Νικολόπουλο και πρόσφατα από την Διοίκηση Α. και Κ. Παπαδάκου για τα 77 χρόνια των βυσσινί). Ο σεμνός μας ‘‘καπετάνιος’’, θα είναι πάντα δίπλα μας και θα χαίρεται με τις επιτυχίες του συλλόγου, θα μας στηρίζει στα δύσκολα και θα μας φυλάει στις κακοτοπιές με την ‘‘ψυχάρα’’ του.
