Το όνομα του έγινε συνώνυμο της επιτυχίας – Προληπτικός, εκρηκτικός και τελειομανής – Αγνωστες πτυχές από την ζωή και τις επιτυχίες του Γιάννη Ιωαννίδη
Η ελληνική αθλητική κοινωνία κι η οικογένεια του μπάσκετ ειδικότερα είναι φτωχότερη από σήμερα. Ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο μύθος της προπονητικής, ο δημιουργός δύο από των κορυφαίων ομάδων που είδαν τα Ευρωπαϊκά γήπεδα, άφησε την τελευταία του πνοή μετά από σοβαρά προβλήματα υγείας που τον ταλαιπώρησαν τα τελευταία χρόνια.
Ο άνθρωπος που ποτέ δεν συμβιβάστηκε με την ήττα, ακόμη και τώρα πάλεψε σαν θηρίο, αλλά κι ο ίδιος γνώριζε ότι είχε φτάσει η ώρα για το μεγάλο ταξίδι.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη πριν από 78 χρόνια (26 Φεβρουαρίου 1945) με την οικογένεια του να έχει καταγωγή από τη Γευγελή και τον ίδιο από μικρό να κολλά το μικρόβιο του μπάσκετ ξεκινώντας από τις ακαδημίες του Άρη. Ξεκινώντας παράλληλα, χωρίς να το ξέρει και μια σχέση ζωής με τους κίτρινους, η οποία βέβαια πέρασε από χίλια κύματα. Ούτως ή άλλως όπως όλοι οι σπουδαίοι έχουν ορκισμένους φίλους και ορκισμένους εχθρούς κι ο «ξανθός» είχε μπόλικους κι από τις δύο κατηγορίες.
Στον Άρη το ταλέντο του ξεχώρισε αμέσως κι αυτός που τον «ανέλαβε» ήταν ο πατριάρχης των κίτρινων Ανέστης Πεταλίδης. Αυτός του έδειξε τι σημαίνει μπάσκετ, αυτός δημιούργησε τον αθλητή Ιωαννίδη (που έπαιξε στα 15 του χρόνια στην ανδρική ομάδα), αλλά πολύ γρήγορα κατάλαβε το κοφτερό μυαλό του και σιγά, σιγά τον προετοίμαζε για προπονητή.
Βέβαια αυτό άργησε να συμβεί κι ίσως λίγοι να γνωρίζουν ότι το πρώτο του εγχείρημα σε πάγκο ήρθε το 1977 ενόσω ήταν ακόμη παίκτης του Άρη. Στα μέσα της σεζόν ο πρόεδρος του Εργοτέλη και συμφοιτητής του στη Γεωπονική σχολή του ζήτησε να αναλάβει την ομάδα για να την οδηγήσει στη Β’ Εθνική και το έκανε πετυχαίνοντας τον στόχο του.
Την επόμενη χρονιά ανέλαβε τον αγαπημένο του Άρη (μόνο τη φανέλα του φόρεσε ως αθλητής και για λίγες συμμετοχές αυτήν της Εθνικής) κι αμέσως έσπασε την αθηναϊκή κυριαρχία κατακτώντας τον τίτλο. «Ανοίγει μια νέα εποχή για τον Άρη και το μπάσκετ. Εύχομαι στον καθένα να βιώσει μια τέτοια χαρά, όπως εγώ σήμερα. Είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου», είχε πει μετά από εκείνη την ιστορική επιτυχία και δικαιώθηκε με μικρή καθυστέρηση.
Το συγκεκριμένο επίτευγμα δεν είχε την ανάλογη συνέχεια καθώς ο ίδιος αποχώρησε, αρχικά για τη Λάρισα και μετά το 1980 για την Εθνική ομάδα, για να επιστρέψει το 1982 στον Άρη και να ακολουθήσει έκρηξη. Μια έκρηξη που ακούστηκε για πολλά χρόνια σε όλη την Ευρώπη…
Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά
Ο Ιωαννίδης πείθει μαζί με τους παράγοντες του Άρη τον Νίκο Γκάλη να έρθει στην Θεσσαλονίκη και παρά την απώλεια του τίτλου από τον ΠΑΟ στο μπαράζ της Κέρκυρας η κιτρινόμαυρη αυτοκρατορία είχε αρχίσει να ανατέλλει. Με την έλευση και του Παναγιώτη Γιαννάκη δημιουργείται μια ομάδα που όμοια της δεν έχει ξαναδεί ο ελληνικός αθλητισμός καθώς μέτρησε 80 σερί νίκες στο ελληνικό πρωτάθλημα, 6 σερί πρωταθλήματα (85-90), τέσσερα σερί νταμπλ και τρεις συμμετοχές στα τρία πρώτα ιστορικά φάιναλ φορ…
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο protothema.gr
