Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία που δημοσίευσε το Παρατηρητήριο Ευημερίας και Παιδικής Φτώχειας του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) με αφορμή την χθεσινή Διεθνή Ημέρα Εξάλειψης της Φτώχειας, για την παιδική φτώχεια στην Ελλάδα. Σύμφωνα με την Ανάλυση Επικαιρότητας του ΚΕΠΕ, η φτώχεια των παιδιών απαρτίζεται από δύο μέρη: (α) την οικονομική φτώχεια και (β) την μη οικονομική φτώχεια. Τα δύο λοιπόν αυτά μέρη συνιστούν τη συνολική ή γενική φτώχεια των παιδιών. Το οικονομικό μέρος έχει να κάνει: (α) με τις κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης στο σπίτι, (β) με την κατάλληλη διατροφή σε ποιοτικούς και ποσοτικούς όρους και (γ) με την απουσία της ανεργίας των κηδεμόνων των παιδιών. Το μη οικονομικό μέρος έχει να κάνει: (α) με την απρόσκοπτη πρόσβαση σε δωρεάν υπηρεσίες υγείας, υψηλής ποιότητας, (β) με την παροχή μιας εκπαίδευσης που καλλιεργεί και τον εσωτερικό κόσμο των παιδιών και (γ) με τον κατάλληλο ελεύθερο χρόνο σε ποιοτικούς και ποσοτικούς όρους. Όπως προκύπτει από την ανωτέρω Ανάλυση Επικαιρότητας: · Περίπου 62.877 παιδιά στην Ελλάδα βιώνουν γενική φτώχεια. · Περίπου 115.000 παιδιά βιώνουν οικονομική φτώχεια. · Ενώ περίπου 146.996 παιδιά βιώνουν μη οικονομική φτώχεια. Ωστόσο, όπως διαπιστώνεται σε αυτή την Ανάλυση Επικαιρότητας η γενική παιδική φτώχεια μειώθηκε κατά 0,4% στο πρόσφατο σχολικό έτος 2022-2023, καθώς καταγράφεται πιο πιστά η επίδραση των επιδοματικών πολιτικών, όπως, για παράδειγμα, στο ηλεκτρικό ρεύμα και στη στέγαση. Η θετική αυτή εξέλιξη για την εξάλειψη της παιδικής φτώχειας στη χώρα μας οφείλεται στη διαμόρφωση κυρίως της οικονομικής παρά της μη οικονομικής παιδικής φτώχειας. Ειδικότερα, η οικονομική παιδική φτώχεια καταγράφει αξιοσημείωτη μείωση κατά 1,2% στο πρόσφατο σχολικό έτος 2022- 2023. Ωστόσο, καθώς οι επιδοματικές πολιτικές δεν επιδρούν στην ηθική εκπαίδευση, σημειώνεται ραγδαία αύξηση της παιδικής φτώχειας ως προς το πρίσμα της ηθικής παιδείας. Συγκεκριμένα, στο σχολικό έτος 2022–2023, καταγράφεται το χειρότερο ποσοστό για την τελευταία πενταετία, αναφορικά με την ηθική εκπαίδευση. Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι αυτή η ανησυχητική αύξηση συντελείται σε μια περίοδο κατά την οποία από τη μία η βία μεταξύ των ανηλίκων έχει οξυνθεί δραματικά και από την άλλη οι γυναικοκτονίες αυξάνονται με καλπάζοντες ρυθμούς. Μέσα σε ένα τέτοιο ασφυκτικό, κοινωνικό κλίμα, κάποιος θα μπορούσε να αναμένει ότι το σχολείο θα είχε περισσότερο ευαίσθητα και γρήγορα αντανακλαστικά, προκειμένου να ανατραπούν από τα θεμέλιά τους αυτά τα κακώς κείμενα. Όμως, αυτό όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά επιπλέον οι μαθητές αισθάνονται, σύμφωνα με τα αποτελέσματα του ΚΕΠΕ, ότι το σχολείο κάνει ακόμα μικρότερες προσπάθειες σε σχέση με πριν, αναφορικά με την καλλιέργεια της ηθικής τους παιδείας.
