Γράφει ο Σπύρος Λαμπρινός
Συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την ανακήρυξη της πόλης σε δήμο-ακριβέστερα της Αμαλιάδας σε πρωτεύουσα δήμου. Θεωρήθηκε αναγκαίο και σωστό να γίνει τουλάχιστον μια επετειακή συνεδρίαση, να μνημονευτούν αυτοί που πρωτοστάτησαν για να γίνει αυτό πραγματικότητα και να τιμηθούν κάποιοι που συνέβαλαν στη ανάδειξη της πόλης. Από κάποιους βέβαια στο διαδίκτυο το γεγονός αντιμετωπίστηκε με ειρωνείες και αστειάκια.
Μια απάντηση από εμένα, επειδή κάποιοι προσφέρουν χωρίς να το διατυμπανίζουν. Ναι ο δήμος έχει οικονομική δυσπραγία και πολλά προβλήματα λύνονται με την εισφορά δημάρχου και συμβούλων. Στην εκδήλωση της Δευτέρας τα έξοδα τα ανέλαβε η Θεώνη Γεωργοπούλου και ο Νίκος Τσαγρής.
ΝΑΙ στα 100 χρόνια ο δήμος έχει προοδεύσει ΠΟΛΥ. Η εποχή που πήγαινα σε παγωμένο σχολείο, περπατώντας λασπωμένους χωματόδρομους με λακκούβες και νερά που τον χειμώνα γινόντουσαν πάγος, θεοσκότεινους, τα βράδια, διάβαζα με λάμπα πετρελαίου, πήγαινα στο πηγάδι για αμφιβόλου ποιότητας νερό, έκαιγα τα σκουπίδια και είχα συνδέσει το βόθρο με τα όμβρια πέρασε αντιστρεπτί.
Στην συνεδρίαση οι επικεφαλείς είχαν την ευκαιρία να πουν τις απόψεις τους. Εγώ νομίζω ότι διέγνωσα το πρόβλημα του δήμου. Στις ομιλίες υπήρχε μια κοινή διαπίστωση: Ο ΔΗΜΟΣ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ. Με διαφοροποιήσεις εάν αυτό είναι στασιμότητα, υποανάπτυξη ή μαρασμός. Για τους διαβιούντες χρόνια στη πόλη αυτό είναι αντιληπτό και μπορεί ,άνετα να συμφωνήσεις. Εκεί όμως που οι ομιλίες έγιναν εξοργιστικές είναι στις αιτίες. Εάν εξαιρέσει κανείς τον επικεφαλής της παράταξης με τις λύσεις πασπαρτού «φταίει το γεγονός ότι δεν κάνουμε κινητοποιήσεις», δηλαδή δεν είμαστε όλο το χρόνο στους δρόμους, οι ομιλητές συνέκλιναν στη μοναδική αιτία της κακοδαιμονίας μας που είναι οι κυβερνήσεις. Κανείς , ούτε ο επί 20ετία δήμαρχος δεν ανεγνώρισε δικά του ή δικά μας (πολιτών) λάθη. Εμείς τα κάνουμε σωστά αλλά οι κυβερνήσεις και οι ΟΧΘΡΟΙ μας φταίνε.
Θα μπορούσα να μιλήσω αλλά δεν θέλησα να χαλάσω το εορταστικό κλίμα και την μεγάλη προσπάθεια της προέδρου και προτίμησα να τα γράψω. Καταρχήν μια παρένθεση, η κυβέρνηση ευθύνεται για πολλά και στο χώρο της αυτοδιοίκησης, για τον οικονομικό στραγγαλισμό των δήμων, για την κατάργηση, σε μεγάλο βαθμό, της αυτονομίας των, κτλ. Αλλά πόσο μπορεί να ευθύνεται όταν εφαρμόζει τις δεδηλωμένες προτιμήσεις της (μείωση δημόσιου τομέα , συγκέντρωση υπηρεσιών αντί αποκέντρωσης) πράγμα που σημαίνει κλείσιμο του νοσοκομείου , κατάργηση των σχολών , μεταφορά του πρωτοδικείου, εσύ την στηρίζεις και την ψηφίζεις και όταν τα κάνει πράξη ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΣΑΙ και δεν αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου; Δεν γίνονται παντού τα ίδια μου λέει ο Βασίλης που ψήφισε ΝΔ και κατά νου έχει τις σχολές και το Μεσολόγγι. Σωστά μπαίνουμε στη επιρροή και το συσχετισμό δύναμης στα κέντρα εξουσίας, αλλά αυτό τον συσχετισμό επιρροής και δύναμης εμείς δεν τον δημιουργήσαμε ψηφίζοντας εκτός της βουλής και την περιφέρεια; Γιατί αυτή η παρένθεση; Η προσπάθεια μεταφοράς ευθυνών σε άλλους και η μη αναγνώριση των δικών μας λαθών ΔΕΝ βοηθά καθόλου στην επίλυση των προβλημάτων και επιπλέον είναι καταστροφική για το δημοκρατικό πολίτευμα. Το λιγότερο είναι δημαγωγία.
100 χρόνια δήμος Αμαλιάδας. Από το 1979 μέχρι το 2010 δηλαδή για 32 συνεχή χρόνια ήμουν δημοτικός σύμβουλος και μάλιστα πολύ ενεργός και σαν αντιπολίτευση και σαν συμπολίτευση. Όποια πέτρα – απόφαση και εάν σηκώσεις, θα με βρεις από κάτω, συμμετείχα και στα θετικά και στα αρνητικά του δήμου και σαφώς ΕΧΩ ΕΥΘΥΝΕΣ. Δαπάνησα πολλές εργατοώρες σε βάρος της οικογενείας μου και των οικονομικών μου, αλλά απέκτησα πολύτιμες εμπειρίες και , κατά την γνώμη μου, με την διαχείριση των κοινών ξεπέρασα αυταπάτες και ουτοπίες – σωστές σκέψεις μη ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες σε καθεστώς δημοκρατίας, και νομίζω ότι μπορώ να βλέπω τα πράγματα κριτικά αλλά και αυτοκριτικά. Στη ουσία είμαι περίεργος γιατί, με αυτές τις εμπειρίες σκέπτομαι και ενεργώ διαφορετικά από τους πολλούς.
Αντιπολιτεύθηκα την δημαρχία Ράλλη (διαφωνίες λεπτομέρειας και διαδικασίας, που είχαν να κάνουν περισσότερο με σκοπιμότητες του κομματικού μου χώρου) και συμπολιτεύθηκα με την δημαρχία Κράλλη (με γνωστές διαφωνίες). Οι δήμαρχοι αυτοί ΟΜΩΣ είχαν σχέδιο για την ανάπτυξη της πόλης (σχέδιο πόλης, αποχέτευση, ΔΕΥΑΑ, βιολογικός, απορρίμματα, σχολεία, αντιρρύπανση, ύδρευση από το Κακοτάρι, δρόμος Πηνείας, πολιτισμός αθλητισμός κτλ) και βάδιζαν βάσει σχεδίου υπολογίζοντας και τα βάρη προς τους δημότες από το λειτουργικό κόστος και είναι αντιληπτό στους δημότες ότι επί αυτών των δημάρχων η πόλις αναπτυσσόταν και με τον Καποδίστρια ο δήμος μεγάλωσε πολύ. Αντιπολιτεύθηκα έντονα την δημαρχία Λυμπέρη γιατί εξαρχής δήλωσε ότι θα ανατρέψει και θα καταργήσει τον σχεδιασμό. Με την ψήφο των δημοτών το έκανε πράξη. Δημιούργησε μια στρατιά που ο προγραμματισμός υπήρχε μόνον για έργα με πολύ μεγάλο προυπολογισμό (φαραωνικά) που δεν ήσαν αρμοδιότητας του δήμου, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΗΜΟΠΡΑΤΟΥΣΕ ο ίδιος, αδιαφορώντας αν ήσαν λειτουργικά, αν θα τελείωναν ποτέ, αν έλυναν τα προβλήματα ή συσσώρευαν καινούργια, αν μπορούσε να τα λειτουργήσει ο δήμος, και κυρίως αδιαφορούσε για το λειτουργικό κόστος και τα βάρη που φόρτωνε στους δημότες. Το άσχημο για τον πρώην δήμαρχο και ενώ επί των ημερών του άρχισε η στασιμότητα και η υποανάπτυξη της πόλης, το αναγνώριζε, και για να διορθώσει τα πράγματα ζήτησε νέα 4ετία και την πήρε. ΟΧΙ μόνο δεν διόρθωσε την κατάσταση, ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΣΕ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. Καλή λοιπόν η μεταφορά των ευθυνών αλλά κάτι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια.
Υ.Γ. σαφώς το κείμενο είναι κάπως γενικόλογο , επειδή ,όμως είναι μεγάλο θα ακολουθήσει νέο με αναλυτικά τα θέματα που εμείς, ο δήμος, σαν αποκλειστικά αρμόδιοι πήραμε λάθος, κατά την γνώμη μου, αποφάσεις που ευθύνονται για την υποανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό των προβλημάτων.
