Από τους κατοίκους της Αρετής Ηλείας

*Πρόκειται για έθιμό πάνω από 120 ετών

Κάθε Αύγουστο επισκεπτόμαστε ένα μοναδικό εκκλησάκι καρφωμένο επάνω σε ένα πέτρινο λόφο. Για 120 και πλέον χρόνια οι προγονοί ανεβαίναν στα μαύρα βουνά του Αράξου για να προσκυνήσουν στο εκκλησάκι της Παναγίας που βρίσκεται χτισμένο στην άκρη του βουνού εμπρός από μια σπηλιά σε ύψος 100 μέτρων. Η Παναγία η Ρετουνιώτισσα όπως την αποκαλούν οι κάτοικοι των γύρω περιοχών κρύβει μια ιστορία πολλών ετών. Στα εννιάμερα της Παναγίας ή την πρώτη Κυριακή μετά τον Δεκαπενταύγουστο οι κάτοικοι της Αρετής ξυπνούν πολύ πρωί και ταξιδεύουν μέχρι τα Μαύρα βουνά του Αράξου και πριν ο ήλιος ανατείλει σκαρφαλώνουν επάνω στο βουνό μέσα από ένα δύσβατο μονοπάτι. Εκεί έχουν έρθει πατέρες από την Μονή της Παναγίας της Χρυσοποδαρατησσας για να λειτουργήσουν

Τα οστά κάτω από την αγία τράπεζα
Όταν πριν πολλά χρόνια αποφάσισαν να επεκτείνουν τον Ναό της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής στην Αρετή Ηλείας γινόταν εργασίες ώστε να μεγαλώσει ο ναός ανατολικά λέγεται ότι βρέθηκαν οστά αλλοθρήσκου ατόμου από πολύ παλιά χρόνια. Τα οστά βρέθηκαν κάτω από εκεί που θα εδραζόταν η Αγία τράπεζα. Μια γυναίκα εμφανίστηκε στον ύπνο του αρχιμάστορα και του ζητούσε να αλλάξει θέση και μετά να χτίσει. Αυτός δε την πίστεψε και δεν το έκανε έτσι λέγεται ότι η Παναγία δυσαρεστήθηκε και η εικόνα της χάθηκε από τον Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής Αρετής

Η ιστορία
Τον προηγούμενο αιώνα περί το 1898 ο Γιώργος Αλεξανδρόπουλος βοσκός από το Μετόχι Αχαΐας ενώ έβοσκε ένα κοπάδι με κατσίκια του επάνω στο βουνό είδε ένα να μπαίνει σε μια σπηλιά. Το ακολούθησε και το βρήκε να πίνει νερό. Λίγο πιο μέσα είδε ακουμπισμένη σε ένα επίπεδο σημείο μια εικόνα, Ήταν η Παναγία. Μετά από λίγες μέρες και χωρίς να έχει κανένα άλλο στοιχείο ονειρεύτηκε μια γυναίκα που του είπε ότι αυτή η εικόνα ανήκει στην Παναγία από το χωριό Ρετούνη, σημερινή Αρετή δίπλα από τα Λεχαινά της Ηλείας. Του ζήτησε να πάει στους κατοίκους της Αρετής και να τους πει που είναι. Έτσι και έγινε ο Αλεξανδρόπουλος το πρωί ξεκίνησε για την Αρετή ήρθε στο χωριό και ενημέρωσε τον πρόεδρο και τον Ιερέα. Κάτοικοι της Αρετής ήρθαν στο βουνό ανέβηκαν και βρήκαν την εικόνα η οποία ήταν η ίδια που είχαν στην εκκλησιά τους. Αποφάσισαν και την πήραν για να την επιστρέψουν στην εκκλησία της Αρετής. Πράγματι κατέβηκαν το βουνό και επέστρεψαν στην Αρετή με την εικόνα. Την τοποθέτησαν στην θέση της.
Μετά από λίγες μέρες μπαίνοντας ο εφημέριος στο ναό βρήκε το χώρο άδειο και την εικόνα να λείπε ενώ δεν υπήρχαν σημαία παραβίασης. Η εικόνα είχε χαθεί και πάλι. Είχε επιστρέψει στη σπηλιά επάνω στο βουνό. Ξαναήρθαν και την ξαναπήραν άλλες δυο φορές και συνέβη ακριβώς το ίδιο. Και τότε αποφάσισαν ότι η θέση της πλέον είναι στη σπηλιά και ότι θα έρχονται μια φορά το χρόνο να την τιμούν. Στο Μετόχι Αχαΐας κυκλοφορούν ιστορίες μέχρι σήμερα για δέσμες φωτός που είδαν κάτοικοι να κατευθύνονται από νότο προς βορρά και να καρφώνονται στο βουνό στο ύψος της σπηλιάς. Η γεωγραφική πορεία από Αρετή προς τα βουνά του Αράξου.
Μύθος ή πραγματικότητα αυτή την ιστορία μας την διηγήθηκαν οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας που και αυτοί την έμαθαν από τους δικούς τους προγονούς. Αυτή η ιστορία ακόμα και σήμερα είναι ζωντανή και μας παρακινεί να ανέβουμε επάνω στο βουνό και να προσκυνήσουμε. Δεν είναι ένα απλό προσκύνημα ούτε λόγοι αναψυχής όλοι όταν ανεβαίνουμε νιώθουμε το βάρος των προγονών μας που για ένα λόγο ξεκίνησαν με κάρα διέσχιζαν βάλτους, λίμνες και δάση και σκαρφάλωσαν σε ένα βουνό όλο βράχους για να τιμήσουν την Παναγία τους που τώρα είναι η Παναγία τη Ρετουνιώτισσα και την τιμούν οι κάτοικοι της περιοχής εκεί.
ΔΡΑΚΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
Πρόεδρος ΔΚ Αρετής

Από τους κατοίκους της Αρετής Ηλείας

*Πρόκειται για έθιμό πάνω από 120 ετών

Κάθε Αύγουστο επισκεπτόμαστε ένα μοναδικό εκκλησάκι καρφωμένο επάνω σε ένα πέτρινο λόφο. Για 120 και πλέον χρόνια οι προγονοί ανεβαίναν στα μαύρα βουνά του Αράξου για να προσκυνήσουν στο εκκλησάκι της Παναγίας που βρίσκεται χτισμένο στην άκρη του βουνού εμπρός από μια σπηλιά σε ύψος 100 μέτρων. Η Παναγία η Ρετουνιώτισσα όπως την αποκαλούν οι κάτοικοι των γύρω περιοχών κρύβει μια ιστορία πολλών ετών. Στα εννιάμερα της Παναγίας ή την πρώτη Κυριακή μετά τον Δεκαπενταύγουστο οι κάτοικοι της Αρετής ξυπνούν πολύ πρωί και ταξιδεύουν μέχρι τα Μαύρα βουνά του Αράξου και πριν ο ήλιος ανατείλει σκαρφαλώνουν επάνω στο βουνό μέσα από ένα δύσβατο μονοπάτι. Εκεί έχουν έρθει πατέρες από την Μονή της Παναγίας της Χρυσοποδαρατησσας για να λειτουργήσουν

Τα οστά κάτω από την αγία τράπεζα
Όταν πριν πολλά χρόνια αποφάσισαν να επεκτείνουν τον Ναό της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής στην Αρετή Ηλείας γινόταν εργασίες ώστε να μεγαλώσει ο ναός ανατολικά λέγεται ότι βρέθηκαν οστά αλλοθρήσκου ατόμου από πολύ παλιά χρόνια. Τα οστά βρέθηκαν κάτω από εκεί που θα εδραζόταν η Αγία τράπεζα. Μια γυναίκα εμφανίστηκε στον ύπνο του αρχιμάστορα και του ζητούσε να αλλάξει θέση και μετά να χτίσει. Αυτός δε την πίστεψε και δεν το έκανε έτσι λέγεται ότι η Παναγία δυσαρεστήθηκε και η εικόνα της χάθηκε από τον Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής Αρετής

Η ιστορία
Τον προηγούμενο αιώνα περί το 1898 ο Γιώργος Αλεξανδρόπουλος βοσκός από το Μετόχι Αχαΐας ενώ έβοσκε ένα κοπάδι με κατσίκια του επάνω στο βουνό είδε ένα να μπαίνει σε μια σπηλιά. Το ακολούθησε και το βρήκε να πίνει νερό. Λίγο πιο μέσα είδε ακουμπισμένη σε ένα επίπεδο σημείο μια εικόνα, Ήταν η Παναγία. Μετά από λίγες μέρες και χωρίς να έχει κανένα άλλο στοιχείο ονειρεύτηκε μια γυναίκα που του είπε ότι αυτή η εικόνα ανήκει στην Παναγία από το χωριό Ρετούνη, σημερινή Αρετή δίπλα από τα Λεχαινά της Ηλείας. Του ζήτησε να πάει στους κατοίκους της Αρετής και να τους πει που είναι. Έτσι και έγινε ο Αλεξανδρόπουλος το πρωί ξεκίνησε για την Αρετή ήρθε στο χωριό και ενημέρωσε τον πρόεδρο και τον Ιερέα. Κάτοικοι της Αρετής ήρθαν στο βουνό ανέβηκαν και βρήκαν την εικόνα η οποία ήταν η ίδια που είχαν στην εκκλησιά τους. Αποφάσισαν και την πήραν για να την επιστρέψουν στην εκκλησία της Αρετής. Πράγματι κατέβηκαν το βουνό και επέστρεψαν στην Αρετή με την εικόνα. Την τοποθέτησαν στην θέση της.
Μετά από λίγες μέρες μπαίνοντας ο εφημέριος στο ναό βρήκε το χώρο άδειο και την εικόνα να λείπε ενώ δεν υπήρχαν σημαία παραβίασης. Η εικόνα είχε χαθεί και πάλι. Είχε επιστρέψει στη σπηλιά επάνω στο βουνό. Ξαναήρθαν και την ξαναπήραν άλλες δυο φορές και συνέβη ακριβώς το ίδιο. Και τότε αποφάσισαν ότι η θέση της πλέον είναι στη σπηλιά και ότι θα έρχονται μια φορά το χρόνο να την τιμούν. Στο Μετόχι Αχαΐας κυκλοφορούν ιστορίες μέχρι σήμερα για δέσμες φωτός που είδαν κάτοικοι να κατευθύνονται από νότο προς βορρά και να καρφώνονται στο βουνό στο ύψος της σπηλιάς. Η γεωγραφική πορεία από Αρετή προς τα βουνά του Αράξου.
Μύθος ή πραγματικότητα αυτή την ιστορία μας την διηγήθηκαν οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας που και αυτοί την έμαθαν από τους δικούς τους προγονούς. Αυτή η ιστορία ακόμα και σήμερα είναι ζωντανή και μας παρακινεί να ανέβουμε επάνω στο βουνό και να προσκυνήσουμε. Δεν είναι ένα απλό προσκύνημα ούτε λόγοι αναψυχής όλοι όταν ανεβαίνουμε νιώθουμε το βάρος των προγονών μας που για ένα λόγο ξεκίνησαν με κάρα διέσχιζαν βάλτους, λίμνες και δάση και σκαρφάλωσαν σε ένα βουνό όλο βράχους για να τιμήσουν την Παναγία τους που τώρα είναι η Παναγία τη Ρετουνιώτισσα και την τιμούν οι κάτοικοι της περιοχής εκεί.
ΔΡΑΚΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
Πρόεδρος ΔΚ Αρετής